19-րդ դարի վերջում գերմանացի հանճարեղ ֆիզիկոս Մաքս Պլանկը առաջ է քաշում այն գաղափարը, որ սև մարմնի ճառագայթման պարագայում ճառագայթումն իրականանում է ոչ թե անընդհատ կերպով, այլ փուլերի՝ քվանտերի միջոցով։ Քվանտային ֆիզիկան ծնվում է 1900 թվականին, և պետք էր տեսություն, որը քվանտային ֆիզիկայի այդ գաղափարները օգտագործելով բացատրեր այդ փորձարարական արդյունքները։ Այդպիսի փորձ լուսաէֆեկտի կամ ֆոտոէֆեկտի ուսումնասիրությունն էր, որը պայմանավորված էր մետաղների էլեկտրոնների արտանետումը արտաքին էլեկտրամագնիսական ալիքների ազդեցության տակ, ինչն առաջինը հայտնաբերել էր Հենրիխ Հերցը։

Ատոմային ֆիզիկայի օրինաչափությունները բացատրելուց հետո գիտնականները սկսում են ուսումնասիրել պինդ մարմինների կառուցվածքը։ Պարզվում է, որ առանց քվանտային տեսության խորքային բացատրություն պինդ մարմինների կառուցվածքի մասին հնարավոր չէ ներկայացնել։ Այս ամենի արդյունքում գիտնականները պարզեցին, որ կան հաղորդիչներ, կիսահաղորդիչներ և մեկուսիչներ։

 

 

Աղբյուր՝ http://boon.am/